"نادیا" (Nadia) داستان کوتاهی از آنتوان چخوف است که در سال ۱۸۹۴ نوشته شده است. این داستان یکی از آثار کمتر شناخته‌شده چخوف است که به موضوعات روانشناسی و پیچیدگی‌های روابط انسانی می‌پردازد.
خلاصه داستان:
در این داستان، شخصیت اصلی مردی است که به ملاقات نادیا، یک زن جوان، می‌رود. نادیا در ابتدا به نظر می‌رسد که فردی با قلبی شاد و سرزنده است، اما در طول داستان، مشخص می‌شود که او به‌دلیل شرایط دشوار زندگی و دلتنگی‌های خود در یک وضعیت درونی پیچیده و غم‌انگیز قرار دارد. نادیا در مواجهه با زندگی‌اش، آرزوها و حسرت‌هایی دارد که به‌راحتی نمی‌توان آن‌ها را درک کرد.
چخوف با دقت به احوالات روانی و درونی شخصیت‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه انسان‌ها ممکن است در ظاهر خوشبخت و شاد به نظر برسند، اما در اعماق وجودشان با درد و رنج دست و پنجه نرم می‌کنند.
تم‌ها:
دلتنگی و آرزوها: چخوف در این داستان به احساسات پنهان در دل انسان‌ها پرداخته و نشان می‌دهد که گاهی اوقات ظاهری شاد و خوشحال می‌تواند پوششی برای احساسات عمیق‌تر و پیچیده‌تر باشد.
تضاد درونی: داستان نشان می‌دهد که افراد ممکن است در کشمکش‌های درونی خود گرفتار باشند، حتی اگر در بیرون زندگی‌شان به‌نظر آرام و عادی باشد.
داستان "نادیا" مانند بسیاری از آثار چخوف به پیچیدگی‌های روانشناختی شخصیت‌ها و تضادهای درونی آن‌ها پرداخته و نشان می‌دهد که انسان‌ها چه در سطوح سطحی و چه در لایه‌های عمیق‌تر، همواره در جستجوی معنا و آرامش در زندگی هستند.