نام کتاب: بر پای راه ابریشم (دفتر شعر)
نام شاعر: صالح‌محمّد خلیق
ناشر: انجمن نویسنده‌گان بلخ
نوبت چاپ: یکم
تاریخ چاپ: آذرماه ۱۳۷۲ هجری خورشیدی
جای چاپ: چاپ‌خانۀ دولتی بلخ
شماره‌گان: یک‌هزار نسخه
 
معرفی کتاب:
«برپای راه ابریشم»، سومین مجموعۀ شعر صالح‌محمّد خلیق، دربرگیرندۀ ۴۲ سروده در قالب‌های نیمایی و کهن از سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۱ هجری خورشیدی است. این کتاب از سوی انجمن نویسندگان بلخ در آذرماه ۱۳۷۲ هجری خورشیدی با شمارگان یک‌هزار نسخه در ۶۸ صفحه به قطع رقعی در چاپخانۀ دولتی بلخ به چاپ رسیده است.
آقای لطیف پدرام، شاعر نام‌آشنای افغانستان، دربارۀ این دفتر شعر خلیق، مقالۀ مُفصّلی زیر عنوان «ستایش‌گر جسور آفتاب «بر پای راه ابریشم» نوشته و در فصل‌نامۀ «حجّت»، نشریّۀ کانون فرهنگی حکیم ناصر خسرو بلخی ( دورۀ دوم، سال پنجم، شمارۀ ۱۹ (اوّل و دوم) فروردین ـ شهریور سال ۱۳۷۶، صص ۸۶ _ ۹۱) به نشر رسانده است که در زیر فرازهایی از آن مقاله آمده است: 
«"بر پای راه ابریشم" با توجّه به روند مسلّط شعر فارسی در این سال‌ها اثری بسیار ارج‌مند است. شاعر، همه جا به دنبال خودی است و سرایندۀ شکوه و عظمت آریانازمین و ستایش از "آیین مهر" و "سرزمین مهر". خلیق، "مهرآیین" نیست، ولی تردیدی نیز وجود ندارد که ثناخوان و عاشق تمامی عظمت و شکوه دیرین آریانازمین است با "مهر" و "زروان" و "زرتشت"ش.... 
خلیق، همه جا به دنبال شاه‌نامه است، یا آن‌چه در شاه‌نامه آمده است. شاعر اگر در ایست‌گاه "سمرقند همچو قند" است برای تاجیکستان، پارۀ دیگر قلبش درود می‌گوید. در اوج مصیبت‌ها و بدبختی‌های ملّت خود گوشۀ دیگری از آریانازمین، ایران و ایران بزرگ، را به خاطر می‌آورَد. "ترمذ"، گوشۀ دیگری از سرزمین آرمانی شاعر است؛ دریغ و درد شاعر از این است که چرا از بلخ نیز بانگ درایی برنمی‌خیزد....
خلیق، بدون تردید، بی‌هراس از هر مرجعی و قدرتی مبلّغ وحدت و یگانه‌گی آریانای بزرگ است. او می‌خواهد آریانای بزرگ وحدت و یگانه‌گی دیرین خود را باز یابد؛ مثلاً میان افغانستان و ایران و تاجیکستان (میان یاران) "ما" و "شما" نباشد. در رؤیاهای بزرگ و شاعرانۀ او آریانای بزرگ (سرزمین بزرگان، یلان و وخشوران) دوباره از میان گرد و غبار قرون، سرافراز از راه می‌رسد....
خلیق، در گزینۀ "بر پای راه ابریشم" به جست‌وجوی زیبایی نیست؛ انگار شعر را هم‌چون وسیله‌یی می‌پندارد برای رساندن آرزوی بزرگ ملّی و تاریخی‌یی که در دل نهان دارد. خلیق، یک شاعر آرمان‌گرا است. تعهد اجتماعی و سیاسی خلیق، تعهد برای این یا آن نظام سیاسی نیست. بگذارید صریح بگویم: اگر بتواند، اگر چرخ بر مراد او بود، جغرافیای شاه‌نامه را احیا می‌کرد. سرود ملّی خلیق، شاه‌نامۀ فردوسی است.»