رمان "در درهٔ نعره‌های تندرگون" (Im Tal der donnernden Hufe) یکی از آثار کمتر شناخته‌شده‌های هاینریش بُل است که در سال ۱۹۵۷ منتشر شد. این کتاب داستانی است که به سبک رئالیسم اجتماعی نوشته شده و به زندگی افراد عادی در جامعهٔ آلمان پس از جنگ جهانی دوم می‌پردازد.
خلاصه داستان:
رمان حول محور زندگی یک خانوادهٔ آلمانی می‌گردد که در روستایی کوچک زندگی می‌کنند. شخصیت اصلی داستان، یک نوجوان به نام مارتین است که با چالش‌های زندگی در محیطی روستایی و فقیرانه مواجه می‌شود. او درگیر مسائلی مانند فقر، تنهایی و جست‌و‌جو برای هویت خود است. در این میان، او با اسب‌هایی که در درهٔ اطراف روستا زندگی می‌کنند، ارتباط عمیقی برقرار می‌کند و این اسب‌ها به نمادی از آزادی و آرزوهای او تبدیل می‌شوند.
درون‌مایه‌ها:
فقر و محرومیت: بُل به زندگی افراد فقیر و محروم جامعه می‌پردازد و تأثیرات اقتصادی و اجتماعی پس از جنگ را بررسی می‌کند.
جست‌و‌جوی هویت: مارتین به عنوان یک نوجوان، در تلاش است تا جایگاه خود را در جهان پیدا کند.
طبیعت و آزادی: اسب‌ها و درهٔ اطراف روستا به عنوان نمادهایی از آزادی و آرزوهای دست‌نیافتنی مطرح می‌شوند.
سبک و ساختار:
بُل در این رمان از زبانی ساده و صمیمی استفاده می‌کند که با زندگی روستایی و شخصیت‌های داستان هماهنگ است. او با توصیف دقیق محیط و شخصیت‌ها، خواننده را به درون دنیای داستان می‌کشاند. این اثر نیز مانند بسیاری از کارهای دیگر بُل، به مسائل انسانی و اجتماعی توجه دارد و بازتابی از شرایط جامعهٔ آلمان در آن دوران است.
اگرچه این رمان به اندازهٔ برخی از آثار دیگر بُل مانند "آبروی رفته کاترینا بلوم" یا "آدم‌های نایاب" شناخته‌شده نیست، اما همچنان اثری ارزشمند و قابل تأمل در ادبیات آلمانی محسوب می‌شود.